ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆನೆದು...

ಚಿನ್ನಾ, ನೀನಿಟ್ಟಿಹೆ ನನ್ನ ಹ್ರದಯಕೆ ಕನ್ನ

ಕದ್ದು ಒಯ್ದಿಹೆ ನೀನು ನನ್ನ ಮನಸನ್ನ.

ಪ್ರೀತಿಯ ಬಂಧನದಿ ಬಂಧಿಸಿಹೆ ನೀನು

ನನ್ನಳೊಡಗಿದ ನಿನ್ನನು ಹುಡುಕದಾದೆ ನಾನು.

ಆ ತುಟಿಯ ಅಂಚಿನಲಿ ನಗುವು ಮೂಡಿದಾಗ

ನಯನದ ಸಂಧಿಯಲಿ ಬೆಳಕು ಸೂಸಿದಾಗ

ಆ ಪುಟ್ಟ ಹ್ರದಯದಲಿ ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿ ಹರಿದಾಗ

ಸೋಲದೆ ಇರಲಾರೆ ಗೆಳತಿ ನಾನಾಗ.

ಸೋತು ಗೆಲ್ಲುವೆ ನಾನು, ಆ ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹದಲಿ

ಮುಳುಗಿ ಏಳುವೆ, ಆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಸಾಗರದಲಿ

ಪ್ರೀತಿ ಇದು ಅಮರ, ಪ್ರೇಮ ಬೆರೆತರೆ ಇನ್ನೂ ಮಧುರ

ಸಿಹಿಯು, ಕಹಿಯು ಹಿತದಿ ಬೆರೆತರೆ ಬಾಳು ಎನಿತು ಸುಂದರ.

ಕೇಳಿದರೆ ಸಾಕು, ಆ ನಿನ್ನ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಸಪ್ಪಳ

ತೆರೆದು ಕೊಳ್ಳುವುದು ನನ್ನ ಹ್ರದಯದ ಮುಚ್ಚಳ.

ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದರೆ ಸಾಕು, ಆ ಬಳೆಗಳ ಸದ್ದು

ನೋಡಲಿಚ್ಚಿಸುವವು ನಯನಗಳು ಕದ್ದು ಕದ್ದು.

ಗೆಳತಿ ನಿನ್ನ ಹೊಗಳಲು ಶಬ್ಧಗಳು ಬೇಕೆ

ಅಂಗೈ ನೋಡಲು ಕನ್ನಡಿಯು ಬೇಕೆ?

ನಾ ಬರೆವ ಕವಿತೆಗಳ ಪಲ್ಲವಿಯು ನೀನು

ಈ ಬಾಳ ಪಯಣದಲಿ ಎಂದೆಂದು ಜೊತೆ ಇರುವೆ ನಾನು.

ನಮ್ಮೀರ್ವರ ಪ್ರೀತಿ ಉಸಿರು ಬೆರೆಯುವವರೆಗಲ್ಲ ಉಸಿರು ನಿಲ್ಲುವವರೆಗೆ

ಇದು ಹೆಸರು ಮರೆಯುವವರೆಗಲ್ಲ, ಹೆಸರು ಅಳಿಯುವವರೆಗೆ

ಮಾತು ಬಯಸುವವರೆಗಲ್ಲ, ಮಾತು ಮೌನದಲಿ ಲೀನವಾಗುವುದರೆಗೆ

ಚಿಂತೆ ಕಾಡಿದಾಗಲ್ಲ, ಈ ಚಿತೆಯು ಹತ್ತಿ ಉರಿಯುವವರೆಗೆ.

 --ಮಂಜು ಹಿಚ್ಕಡ್