ಹೊತ್ತು ನಡೆವವಗೆ ಗೊತ್ತು

ಹೊತ್ತು ನಡೆವವಗೆ ಗೊತ್ತು
ಹೊತ್ತ ವಸ್ತುವಿನ ಭಾರ!
ದುಃಖ ಹೊತ್ತವಗೆ ಗೊತ್ತು
ಕಣ್ಣ ಕಂಬನಿಯ ಭಾರ!

-ಮಂಜು ಹಿಚ್ಕಡ್

ಅವನು ಅವಳು ಸೇರಿ ನಡೆದರು!

ಅವನು, ಅವಳು
ಸೇರಿ ನಡೆದರು
ಮರದ ಕೆಳಗೆ
ಕೂಡಿ ಬರೆಯಲು
ಶಬ್ಧವ!

ಅವನ ಬಾಯಿಗೆ
ಇವಳ ಕಿವಿಯು
ಅವಳ ಮಾತಿಗೆ
ಇವನು ಕವಿಯು
ಕೂಡಿ ರಚಿಸಲು
ಕಾವ್ಯವ!

ಮೌನ ಮರೆಯಲು
ಮಾತು ಹುಡುಕುತಾ
ಮಾತು ತೆರಯಲು
ವೇಳೆ ಕಾಯುತಾ
ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟರು
ಕಾಲವ!

ಒಮ್ಮೆ ಇಣುಕುತಾ
ಒಮ್ಮೆ ಅಣುಕುತಾ
ಸಮಯ ಕಳೆದರು
ದಾರಿಹೋಕರ ನಯನಕೆ
ಬೆದರುತಾ!

ದಾರಿ ಹೋಕರ
ಸದ್ದು ಗದ್ದಲಕೆ
ಹೊರಟುನಡೆದರು ಹೊರಗೆ
ತೋರಲಾರದೇ
ಪ್ರೇಮವ!

--ಮಂಜು ಹಿಚ್ಕಡ್