ಆತ ತೋರಿಸಿದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ನೂರು ಮೀಟರ್ ನಡೆದೊಡೊನೆ ಅವನು ಹುಡುಕುತಿದ್ದ ವಿಳಾಸ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅವನು ಕಂಪನಿಯ ಗೇಟಿನ ಹತ್ತಿರ ಹೊರಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವನ ಗಡಿಯಾರದಲ್ಲಿ ೯ ಹೊಡೆದಿತ್ತು. ಗೇಟಿನತ್ತ ನೋಡಿದ ಗೇಟಿನ್ನು ಮುಚ್ಚೇ ಇತ್ತು. ಇಂಟರ್ವೂವ್ಗೆ ಬಂದ ಜನ ಸಾಲಾಗಿ ಆರು ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಆತ ಹೋಗಿ ಒಂದು ಸಾಲಿನ ತುದಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ನಿಂತುಕೊಂಡ. ಒಂದೊಂದು ಸಾಲಿನಲ್ಲೂ ಮೂನ್ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ನಿಂತಿದ್ದರೂ. ಅವನು ಒಂದು ನಿಂತ ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಅವನು ನಿಂತ ಸಾಲು ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದ ಅವನ ಹಿಂದೆ ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಗೇಟಿನ ಎದುರಿಗೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಕಂಪನಿಯ ಮಾನವ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವಿಭಾಗದ ಉದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬರು ಚಿಕ್ಕದಾದ ಧ್ವನಿವರ್ಧಕ ಹಿಡಿದು ಏನೇನೋ ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಆ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳ ಗಲಾಟೆಯಲ್ಲಿ ಅದೇನೆಂದು ಹಿಂದಿನವರಿಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಜನ ಹಿಂದಿನಿಂದ, ಮುಂದಿನಿಂದ ತಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. "ಹಾಳಾದ್ದು ನೌಕರಿ ಒಂದು ಸಿಕ್ಕರೆ ಇವೆಲ್ಲ ತಾಪತ್ರಯ ವಿರುತ್ತಿತ್ತೇ" ಎಂದಿತು ಅವನ ಮನಸ್ಸು.
ಗಂಟೆ ೯-೩೦ ಗೇಟಿನತ್ತ ನೋಡಿದ ಸಾಲು ಹಾಗೇ ಇತ್ತು, ಯಾರು ಮುಂದೆ ಗೇಟನ್ನು ದಾಟಿ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಿಂದೆ ನೋಡಿದ ಸಾಲು ಅವನ ಮುಂದಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬೆಳೆದಿತ್ತು. ಅಂತೂ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಈಗ ತಾನು ಒಂಟಿಯಲ್ಲ. ನನಗೂ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ಜನ ಗೆಳೆಯರಿದ್ದಾರೆ ಎನಿಸಿತು. ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲೇನು ನಿರುದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಕೊರತೆಯೇ, ಪೋನ್ ರಿಂಗ್ ಆಯಿತು. ಎತ್ತಿ ನೋಡಿದ ಪ್ರಕಾಶನ ನಂಬರ್.
"ಹಲೋ" ಎಂದ
"ಹಲೋ ಸಂತೋಷ ಎಲ್ಲಿದ್ದಿಯಾ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದ ಪ್ರಕಾಶ.
"ನಾನು ಇಲ್ಲೇ ಸಾಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದು ಹಿಂದೆ- ಮುಂದೆ, ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕ ಎಲ್ಲಾ ನೋಡಿ "ನೀನೆಲ್ಲಿದ್ದಿಯಾ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
"ನಾನು ಮೂರನೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇನೆ, ನನಗಿಂತ ಮುಂದೆ ೧೭-೧೮ ಜನ ಇದ್ದಾರೆ"
"ಹೌದಾ, ನಾನು ತುಂಬಾ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದೇನೆ ಕಣೋ, ಐದನೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ. ನನಗಿಂತ ಮುಂಚೆ ತುಂಬಾ ಜನರಿದ್ದಾರೆ" ಎಂದ.
"ಓಹ್ ಹಾಗಾ, ಇಂಟರ್ವೂವ್ ಹತ್ತು ಗಂಟೆಗಂತೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆಯಲ್ಲಿ ೫೦-೫೦ ಜನರ ಗುಂಪು ಮಾಡಿ ಒಳಗೆ ಬಿಡುತ್ತಾರಂತೆ."
"ಓಹ್, ಓಕೆ", ಎಂದು "ಇಂಟರ್ವೂವ್ ಆದ ಮೇಲೆ ಹೇಳು" ಎಂದು ಪೋನಿಟ್ಟ ಸಂತೋಷ.
ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಕಳೆಯುವುದರಲ್ಲಿ, ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ ಆದಂತಾಯಿತು. ಅವನ ಮುಂದಿದ್ದ ಕೆಲವು ಜನ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದರು. ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತಿದ್ದ ಗೇಟಿನತ್ತ ನೋಡಿದ, ಗೇಟಿನಿಂದ ಒಳಗೆ ಕೆಲವರು ಒಳ ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ಹೀಗೆ ಒಂದು ತಾಸು ಕಳೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ಮೂರು ಬಾರಿ ಲೈನ್ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿತು. ಮೊದಲು ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತಿದ್ದ ಗೇಟಿನ ಭಾಗ ಈಗ ಮೊದಲಿನದಕ್ಕಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಕಾಣಿಸುತಿತ್ತು. ಒಳಗೆ ಹೋದವರಾರು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಹೊರಗೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಮುಂದಿನ ತಮ್ಮ ಸರತಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತರು.
ಗಂಟೆ ಹನ್ನೊಂದಾಯ್ತು, ಹನ್ನೊಂದುವರೆ ಆಯ್ತು ಆದರೆ ಸಾಲು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಗುಸು ಗುಸು ಸುರುವಾಯ್ತು. ಮುಂದುದ್ದವನನ್ನು ಏನೆಂದು ಕೇಳಿದ. "ಕಳೆದ ಒಂದುವರೆ ಗಂಟೆಯಿಂದ ಯಾರನ್ನು ಒಳಗೆ ಬೀದುತ್ತಿಲ್ಲವಂತೆ. ಆಗಳೇ ೩೦೦ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು ಒಳಗಡೆ ಇದ್ದಾರಂತೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಯಾರು ಹೊರಗೆ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಒಳಗಿದ್ದವರಲ್ಲೇ ಕೆಲವರನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಂಡು ಉಳಿದವರನ್ನು ಹೊರಗೆ ಕಳಿಸಬಹುದು ಎಂದು ಕೆಲವರು ಮಾತಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ" ಎಂದ. ಸಂತೋಷನಿಗೂ ಅದು ನಿಜವಿರಬಹುದೆನಿಸಿದರೂ ಏನಾದರಾಗಲೀ ನೋಡೋಣವೆಂದು ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತ.
ಹನ್ನೆರಡು ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕೆಲವರನ್ನು ಒಳಗಡೆ ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ಗೇಟು ಹಾಕಿದರು. ಮತ್ತರ್ಧ ಗಂಟೆ ಯಾರನ್ನೂ ಒಳಗೆ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಹಿಂದೆ ನೋಡಿದ ಅವನ ಹಿಂದೆ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ೫೦೦ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ನಿಂತಿದ್ದರೂ. ಮುಂದೆ ನೋಡಿದ ಮುಂದೆ ಏನಿಲ್ಲವೆಂದರೂ ಒಂದೊಂದು ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ೧೫೦ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿರಬಹುದು. ಒಂದೊಂದು ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ೧೫೦ಜನ ಅಂದರೆ ಆರು ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ೯೦೦ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿದ್ದಾರೆ. ಇದೇ ರೀತಿ ಗಂಟೆಗೆ ೧೦೦ ಜನರನ್ನು ಒಳಗೆ ಬಿಟ್ಟರೂ ಇನ್ನೂ ಆರು ಗಂಟೆಗಳಾದರೂ ಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಹಾಕುತ್ತಾ ನಿಂತವನನ್ನು ಹಿಂದಿನಿಂದ ನಿಂತವರು ಭಲವಾಗಿ ತಳ್ಳಿದರು. ಅವನು ಆಯತಪ್ಪಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ. ಬಿದ್ದವನು ಏಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಇನ್ನಿಬ್ಬರು ಬಿದ್ದ ಅವನ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತು ಹಾಕಿ ಮುಂದೆ ಹೊರಟುಹೋಗಿದ್ದರು. ಎದ್ದು ಏನಾಯ್ತು ಎಂದು ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಇದ್ದ ಸಾಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಗೇಟಿನತ್ತ ಹೊರಟು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ನೂಕುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದರೂ. ಅವನ ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ತನ್ನ ಪ್ಯಾಂಟು, ಅಂಗಿಯನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡ. ಇಂಟರ್ವೂವ್ ಎಂದು ತೊಟ್ಟುಬಂದ ಬಿಳಿಯ ಅಂಗಿ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಕೆಂಪಗಾಗಿತ್ತು. ಕೈಯ ತೋಳಿನ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಹರಿದಿತ್ತು. ಮುಂದೆ ನೋಡಿದ, ಕೆಲವರು ಆಗಲೇ ಗೇಟು ಹತ್ತಿ ಒಳಹೋಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತಿದ್ದರು. ಆ ಕಂಪನಿಯ ಸುತ್ತ ಮಾತ್ರ ಇದ್ದ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ ಗಾರ್ಡಗಳೆಲ್ಲ ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಆ ನೂಕು ನುಗ್ಗಲನ್ನು ತಡೆಯಲು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಆಗಲೇ ಕಂಪನಿಯವರು ಪೋಲಿಸರಿಗೆ ಕರೆ ನೀಡಿರಬೇಕು. ನಾಲ್ಕಾರು ಪೋಲೀಸ್ ಜೀಪುಗಳು ಬಂದವು. ಜನ ದಿಕ್ಕಾ ಪಾಲಾಗಿ ಓಡ ತೊಡಗಿದರು. ಇನ್ನೂ ನಿಂತು ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲವೆಂದು ಆ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಗೆ ಬಂದು, ಚಿಕ್ಕ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಅಂಗಡಿಯ ಬಳಿ ನಿಂತ. ಅಂಗಿ ಪ್ಯಾಂಟು ತೊಳೆಯಲು ಅರ್ಧ ಬಾರು ಸೋಪು ಬೇಕೆನಿಸಿತು ಆತನಿಗೆ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಏನು ತಿನ್ನದೇ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆ ತಾಳ ಹಾಕುತಿತ್ತು.
ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಅಂಗಡಿಯ ಬಳಿ ನಿಂತವನು ಸಮಯ ನೋಡಿದ ಗಂಟೆ ಒಂದುವರೆ ದಾಟಿತ್ತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಏನು ತಿನ್ನದೇ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆ ತಾಳ ಹಾಕುತಿತ್ತು. ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಅಂಗಡಿಯವನಿಂದ ಚಹಾ ಒಂದು ಬನ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಚಹಾದಲ್ಲಿ ಬನ್ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನುತ್ತಾ ನಿಂತವನು. ಮೊಬೈಲ್ನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿರುವ ಕರೆಯನ್ನು ಕೇಳಿ. ಬಹುಶಃ ಪ್ರಕಾಶ ಇವೊತ್ತಿಗೆ ಇಂಟರ್ವೂವ್ ಮುಗಿಸಿ ಕರೆ ಮಾಡುತ್ತಿರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡು ಮೊಬೈಲನ್ನು ಎತ್ತಿದ. ಯಾವುದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನಂಬರ್ನಿಂದ ಕರೆ ಬರುತಿತ್ತು. ಬಹುಶಃ ಯಾವುದೋ ಜಾಹಿರಾತಿನ ಕರೆ ಇರಬಹುದು ಎಂದು ಮೊಬೈಲನ್ನು ಕಿಸಿಯಲ್ಲಿ ತುರುಕಲು ಹೊರಟವನು, ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡೋಣವೆಂದು, "ಹಲೋ" ಎಂದ.
-ಮುಂದುವರೆಯುವುದು....
--ಮಂಜು ಹಿಚ್ಕಡ್
No comments:
Post a Comment